Τελευταία Νέα

  • Πρόσκληση στο Πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου. 2020
    Περισσότερα
  • Δραστηριότητες Ενορίας Αγίου Βησσαρίωνος Φιλιππιάδος 2019 -2020
    Περισσότερα
  • Πρόσκληση στο Πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου.
    Περισσότερα
Δείτε τα όλα

Social Media Channels

Ο Παράδεισος και η κόλαση ..

- Γέροντα, πως είναι η κόλαση;
- Θα σου πω μια ιστορία που έχω ακούσει:
Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση .
Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μία φωνή να του λέει :
" Έλα να σου δείξω την κόλαση "
Βρέθηκε τότε λοιπόν σε ένα δωμάτιο , όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στην μέση ήταν μία κατσαρόλα γεμάτη φαγητό.
Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι , γιατί δεν μπορούσαν να φάνε . Στα χέρια τους κρατούσαν από μία πολύ μακριά κουτάλα . Έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό , αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους . Γι ' αυτό άλλοι γκρίνιαζαν , άλλοι φώναζαν , άλλοι έκλαιγαν ...
Μετά άκουσε την ίδια φωνή να του λέει :
" Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο " .
Βρέθηκε τότε σε ένα άλλο δωμάτιο όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από το τραπέζι ίδιο με το προηγούμενο και στην μέση ήταν πάλι μια κατσαρόλα με φαγητό και είχαν τις ίδιες μακριές κουτάλες . Όλοι όμως ήσαν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ο καθένας έπαιρνε με την κουτάλα του φαγητό από την κατσαρόλα και τάϊζε τον άλλον .

Κατάλαβες τώρα κι εσύ πως μπορείς να ζεις από αυτήν τη ζωή τον Παράδεισο ;
Όποιος κάνει το καλό αγάλλεται ... , διότι αμείβεται με θεϊκή παρηγοριά .
Όποιος κάνει το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο Παράδεισο .. επίγεια κόλαση .
Έχεις αγάπη , έχεις καλοσύνη ;
Είσαι άγγελος και όπου πας ή σταθείς , μεταφέρεις τον Παράδεισο .
Έχεις πάθη , κακία ; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και όπου πας ή σταθείς , μεταφέρεις την κόλαση . . .
Από εδώ αρχίζουμε να ζούμε τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ή την κόλαση ...

Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης !

Ο Άνδρας και η πεταλούδα

Ένας άνδρας κάποτε βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας.
Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα.
Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα, για αρκετές ώρες.
Καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της
Μέσα από το μικρό άνοιγμα.
Ύστερα, η πεταλούδα σταμάτησε.

Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο.
Έτσι ο άνδρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.
Πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι.
Η πεταλούδα βγήκε εύκολα
Αλλά είχε πρησμένο σώμα και καχεκτικά φτερά.
Ο άνδρας συνέχισε να την παρακολουθεί, περιμένοντας
Ότι όπου να ‘ναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν
Και θα απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα.
Τίποτα δεν έγινε.
Στην πραγματικότητα, η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της
Μπουσουλώντας εδώ κι εκεί
Δίχως ποτέ της να μπορέσει να πετάξει.

Εκείνο που δεν κατάλαβε ο άνδρας μέσα στην καλοσύνη και τη βιασύνη του ήταν αυτό:
Το κουκούλι που αντιστεκόταν
Και η προσπάθεια που χρειαζόταν από την πεταλούδα να περάσει μέσα από το άνοιγμα
Ήταν ο μόνος τρόπος να πιέσει το υγρό από το σώμα μέσα στα φτερά
Ώστε αυτά να είναι έτοιμα για να πετάξουν όταν θα το κατάφερνε αυτό.

Μερικές φορές οι προσπάθειες είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας.
Περνώντας μέσα από τη ζωή δίχως εμπόδια να μας ταλαιπωρούν
Δεν θα ήμασταν τόσο δυνατοί όσο θα έπρεπε και δεν θα πετούσαμε ποτέ.

Ζήσε τη ζωή σου μέσα από τη ζωή των άλλων!

Συγκινητικό και διδακτικό το περιστατικό που ακούσαμε από τον Αρχιμ. Σάββα Δημητρέα στην Συναυλία Αλληλεγγύης, για την παγωνιά της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο της εποχής μας και για την ζεστασιά της Αγάπης και της συμπόνιας.

Ένας νεαρός, επιτυχημένο στέλεχος εταιρίας, οδηγούσε τη νέα του λιμουζίνα κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά, όχι και τόσο καλόφημη.
Πρόσεχε μην τυχόν κανένα παιδί ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαϊνή πόρτα της λιμουζίνας του.
Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.
Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι έπιασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του.
Το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας
" Γιατί το έκανες αυτό;
Ποιός είσαι;
Τί νομίζεις ότι κάνεις;
Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μία μεγάλη ζημιά!
Γιατί το έκανες;
Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε:
" Σας παρακαλώ κύριε.
Σας παρακαλώ ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω!
Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε."
Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο.
" Είναι ο αδερφός μου", είπε " Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ' το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω".
Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό:
" Θα μπορούσατε πάλι σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε στο αναπηρικό του καροτσάκι; Έχει χτυπήσει και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου".
Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει.
Σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντηλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού.
Με μια ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.
"Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί", είπε με ευγνωμοσύνη το αγοράκι στον ξένο.
Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το φτωχικό τους σπίτι.
Γύρισε προς το αμάξι του αργά.
Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει.
Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα
" Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα, έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου!
Ζήσε τη ζωή σου μέσα από τη ζωή των άλλων.
Ο άλλος είναι η ευκαιρία του Θεού στη ζωή σου".

Ο σπόρος του αυτοκράτορα...

Ένας αυτοκράτορας στην Άπω Ανατολή, γερνούσε και καταλάβαινε ότι έφτασε η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή έναν από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε. "Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας".

Οι νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. "Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξαναρθείτε εδώ μετά ένα χρόνο από σήμερα με ότι έχει φυτρώσει απ' αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!"

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν εκεί εκείνη την ημέρα και όπως όλοι οι άλλοι, πήρε κι αυτός ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα κι αυτός φύτεψε το σπόρο και τον πότισε προσεχτικά. Του άρεσε να τον ποτίζει κάθε μέρα και να παρακολουθεί να δει αν είχε φυτρώσει.

Ύστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους, άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και για τα φυτά που άρχισαν να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ συνέχισε να παρακολουθεί το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε ποτέ. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε εβδομάδες κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν φύτρωσε τίποτα στη γλάστρα του Λίνγκ. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αυτός όμως τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.

Τελικά πέρασε ένας χρόνος και όλοι οι νέοι του βασιλείου έφεραν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν θα πήγαινε μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Και επειδή ήταν τίμιος με ό,τι συνέβη και παρ' όλο που αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο. Πήγε λοιπόν την άδεια γλάστρα του στο παλάτι. Όταν έφτασε εκεί ο Λίνγκ έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που καλλιέργησαν οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα και πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν. "Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο".

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας. "Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε", είπε ο αυτοκράτορας. "Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί σαν ο επόμενος αυτοκράτορας"! Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια του γλάστρα, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Διέταξε αμέσως τους φρουρούς του να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ ήταν κατατρομαγμένος. "Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος", είπε. "Ίσως θα πρέπει να με σκοτώσει".

Όταν ο Λίνγκ ήλθε μπροστά ο αυτοκράτορας τον ρώτησε πώς λέγεται. "Λέγομαι Λίνγκ" απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι. Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανάγγειλε στο πλήθος, "Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας! Το όνομά του είναι Λίνγκ"! Ο Λίνγκ δεν μπόρεσε να το πιστέψει. Δεν μπόρεσε ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε, "Πριν ένα χρόνο, σαν σήμερα, έδωσα στον καθένα από σας εδώ ένα σπόρο. Σας είπα να πάρετε το σπόρο, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου έχετε φέρει δέντρα και φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ' έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι' αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!

Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.
Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.
Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.

Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο.

Το καρότο, το αυγό και το τσάι

«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ’ αυγό;»
Η Έλλη του γνέφει «όχι».

«Άκου, λοιπόν!» αρχίζει ο παππούς.
«Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά.
Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα,
έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό.
Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει.
“Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό”, της είπε κείνος.
“Και τι μυρίζει;” ρώτησε η γερόντισσα.
“Μοσχοβολάει τσάι του βουνού!” της απαντάει.
“Ε, λοιπόν, οι λύπες και οι στενοχώριες μοιάζουνε με νερό που βράζει” λέει η γερόντισσα.
“Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν δυνατοί, μα σαν τους βρουν αναποδιές,
θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το καρότο,
που μαλακώνει και διόλου δύναμη δεν έχει πια.
Άλλοι πάλι μοιάζουνε με το αυγό.
Μέσα τους είναι αδύναμοι και μόνο ένα τσόφλι έχουν απ’ έξω να τους προστατεύει.
Όταν έρθουν δύσκολοι καιροί,
θαρρείς και πέφτουν στο βραστό νερό σαν το αυγό και σαν αυτό,
γίνονται κι από μέσα τους σκληροί.
Μα είναι κι άλλοι που θυμίζουνε το τσάι.
Όταν τους βρίσκουν βάσανα,
είναι κι εκείνοι σαν να πέφτουν σε βραστό νερό,
μα ούτε σκληραίνουν, ούτε μαλακώνουν.
Μεταλλάζουν μόνο το νερό σε τσάι του βουνού που ευωδιάζει.
Κι ευφραίνονται με τη μοσχοβολιά του όσοι βρίσκονται κοντά.
Τις λύπες και τις στενοχώριες, πάει να πει,
τις κάνουν γνώση, καλοσύνη και χαρά.

Πήγαινε στο καλό λοιπόν” του λέει η γερόντισσα
“και φρόντισε να είσαι σαν το τσάι.”»

Σελίδα 5 από 10

Δημιουργήθηκε από τον Νίκο Χαραλαμπίδη